17 april 2016
17 april 2016
Een tweede plaats met een slag achterstand is altijd teleurstellend. Maar als ik eerlijk ben denk ik dat het het hoogst haalbare was op Valderrama. Ik maakte de tweede negen holes net te veel foutjes, vooral op de twee par 5 holes. Op hole 11 heb ik een heel moeilijke ligging voor mijn derde slag en maak ik bogey. Op hole 17 was ik een beetje angstig voor het water en sla ik mijn tweede slag heel erg ver rechts en maak ik uiteindelijk nog een goede par . +1 op die twee par 5 holes, dat maakt net het verschil tussen winnen en tweede worden. Op hole 18 probeerde ik natuurlijk mijn bunkerslag te holen, maar dan moet je veel geluk hebben. Winnen op de Tour is en blijft heel moeilijk, dat bewijst deze week ook weer. Alles moet samenvallen en je moet een beetje geluk hebben, dan kan het jouw kant opvallen.
Een beetje teleurgesteld ben ik dus van Valderrama weggegaan, maar tegelijkertijd ook met heel veel positieve gedachten. Ik was deze week mentaal heel sterk, ben geduldig gebleven in vaak erg moeilijke omstanigheden. En mijn putten was heel erg goed. Ik heb mijn routine iets aangepast. Ik putt wat sneller, maak ook geen oefenstroke meer. Dan heb je minder tijd om na te denken en de lijn die je hebt bekeken zit nog heel vers in je geheugen. Dat lijkt echt voor me te werken. Ik heb de hele week erg veel goede putts geslagen, dat geeft veel vertrouwen voor de komende weken.
Ik kom steeds dichter bij die vijfde overwinning op de European Tour. Dat gaat zeker een keer gebeuren. Het is gewoon een kwestie van op de deur blijven kloppen, dan gaat die deur vanzelf een keer open. Misschien de komende twee weken al als ik twee toernooien speel in China.
Ik kijk met een goed gevoel terug op de eerste drie toernooien van dit jaar, zeker omdat we op banen speelden die niet tot mijn favorieten behoren.
Het lange spel was goed maar geen geluk op de greens en daardoor een 36ste plaats in het Ras AL Khaimah Championship.
In de Hero Dubai Desert Classic ben ik als 27ste geëindigd na een prima slotronde.