1 april 2019
1 april 2019
Als eerste reserve naar een toernooi gaan, hopen dat je er in komt, maar uiteindelijk toch niet kunnen spelen, daar word je natuurlijk niet blij van. Het gebeurde mij afgelopen week in het World Golf Match Play Championship in Austin, Texas. Ik vind dat je in principe altijd naar een toernooi moet gaan als je eerste reserve bent want er is een aanzienlijke kans dat er nog iemand afvalt. Dat gebeurde dus niet en daar word je natuurlijk niet blij van, maar bijna iedere pro maakt dat wel een keer mee. Ik heb afgelopen week natuurlijk wel aan mijn spel gewerkt want ik hoopte deze week het Valero Texas Open te kunnen spelen. We waren al een tijdje bezig om een invitatie te krijgen voor dat toernooi en dat is gelukkig gelukt. Het toernooi wordt gespeeld op TPC San Antonio, geen heel lange baan maar wel een baan met vrij smalle fairways en lastige geonduleerde greens. Het is een week voor de Masters en de winnaar van het Texas Open krijgt het laatste startbewijs voor de eerste major van het jaar. Winnen zal natuurlijk niet makkelijk zijn maar een mooie kans om weer eens een regulier toernooi te spelen van de PGA Tour is dit hoe dan ook.
Ik kijk met een goed gevoel terug op de eerste drie toernooien van dit jaar, zeker omdat we op banen speelden die niet tot mijn favorieten behoren.
Het lange spel was goed maar geen geluk op de greens en daardoor een 36ste plaats in het Ras AL Khaimah Championship.
In de Hero Dubai Desert Classic ben ik als 27ste geëindigd na een prima slotronde.