De majors zijn de grootste en mooiste toernooien die je kunt spelen, dan is het heel teleurstellend om de cut te missen zoals deze week in het Brits Open. Wat het extra zuur maakte, is dat mijn lichaam op dit moment gewoon niet wil meewerken. Al een paar weken ben ik vooral tegen mezelf aan het vechten, de geest wil heel graag, maar het lichaam geeft voortdurend signalen af dat het rust nodig heeft. Ik denk dat het de nasleep is van de darmklachten die ik begin mei kreeg. Zoals ik eerder schreef ben ik toen na twee weken gedwongen helemaal niets doen weer hard gaan trainen en dat is achteraf waarschijnlijk niet verstandig geweest. Ik haat excuses zoeken, maar feit is dat het dit jaar fysiek niet heeft meegezeten. In het begin van het jaar gleed ik uit in de sneeuw en moest ik een spuit in mijn schouder laten zetten. In Tenerife begon het gedoe met mijn darmen en nu schieten mijn spieren steeds in de kramp of de stress.
Vooral in de eerste ronde van het Brits Open was ik verre van fit en maakte ik +6. Ik heb getwijfeld of ik de tweede ronde zou spelen, want forceren en echt fysieke schade oplopen is het laatste wat je wilt. Maar aan opgeven heb ik een enorme hekel en de tweede dag voelde ik me wat beter. Dat bleek ook uit mijn spel want de 71 was de slechtste score die ik kon maken want ik miste veel putts. De cut halen zat er natuurlijk niet meer in. Ik heb besloten nu vier weken niet te spelen zodat ik de batterij kan opladen en straks hopelijk helemaal fit en fris weer kan beginnen. Mijn eerste toernooi wordt waarschijnlijk het Czech Masters dat 19 augustus begint.
Tot slot: dank voor de steun en de positieve berichtjes!
Volg mij ook op Instagram en Twitter
Ik kijk met een goed gevoel terug op de eerste drie toernooien van dit jaar, zeker omdat we op banen speelden die niet tot mijn favorieten behoren.
Het lange spel was goed maar geen geluk op de greens en daardoor een 36ste plaats in het Ras AL Khaimah Championship.
In de Hero Dubai Desert Classic ben ik als 27ste geëindigd na een prima slotronde.