1 april 2016
1 april 2016
Volgende week is de Masters, de eerste major van het jaar. Balen natuurlijk dat ik er dit keer niet bij ben. Ik wist eind december al dat het moeilijk zou worden om me te kwalificeren. Ik heb de eerste maanden van het jaar goed gespeeld, maar om hard genoeg te stijgen op de wereldranglijst moet je top-3 eindigen en dat lukte in een aantal toernooien net niet.
Het zal zeker even slikken zijn als ik volgende week beelden zie van de Masters want het is mijn lievelingstoernooi. Maar ik ga in de toekomst nog heel vaak de Masters spelen en ik ben vooral erg positief over de rest van dit jaar. Mijn lange spel is weer constant en goed, daar schortte het vorig jaar aan. Als het putten en chippen iets beter worden, dan ga ik toernooien winnen, daar ben ik echt van overtuigd.
Ik heb heel hoge verwachtingen van de samenwerking met mijn nieuwe mental-coach Chris Henry, een Engelsman die in België woont. Chris is een oud-snooker speler die mental-coach is geworden. Hij heeft snooker-wereldkampioenen als Stephen Hendry en Shaun Murphy begeleid en hij werkt sinds een klein jaar ook met Rafa Cabrera-Bello. Rafa was mentaal nooit de allersterkste, maar hij presteert de laatste maanden geweldig. Ik weet zeker dat de invloed van Chris op Rafa heel groot is.
Zelf heb ik een maand terug voor het eerst met Chris gewerkt. Wat hij doet is door allerlei oefeningen je onderbewustzijn positief beïnvloeden. Alles wat we doen, ook op de golfbaan, gebeurt voor 97% onbewust. Als het onderbewuste negatief geprogrammeerd is, kunnen er negatieve gedachten en blokkades optreden. Bij mij is dat gebeurd met het korte spel. Ik heb mezelf aangepraat dat ik een mindere putter en chipper ben. Op een gegeven moment ga je daar nog echt in geloven ook. Het gevolg is dat ik al een tijd met minder vertrouwen boven een chip of een putt sta. Ik heb echt het gevoel dat Chris de juiste man is om dat vertrouwen snel terug te krijgen. Het is wetenschappelijk bewezen dat wat Chris doet met zijn spelers, alleen maar positieve herinneringen in je hersens planten, werkt.
Chris gaat de komende weken en maanden ook mee naar een aantal toernooien zodat hij kan zien hoe ik in de baan reageer op bepaalde situaties. Hij zal ook veel contact hebben met mijn coach Phil en caddie Sponge. Hoe moet er gecoacht worden? Wat moet er op bepaalde momenten wel en niet gezegd worden? Je moet jezelf niet voor de gek gaan houden, als iets niet goed is mag dat natuurlijk gewoon gezegd worden, maar belangrijk is dat ik vooral heel veel positieve input krijg.
In topgolf is het mentale aspect vaak doorslaggevend. Ik heb altijd gezegd dat ik mentaal sterk ben. Daar is niets aan veranderd. Maar ik denk wel dat ik met hulp van Chris net weer een paar procent sterker kan worden. En in de top zijn de verschillen klein en gaat het vaak om die paar procenten. Een slag minder per ronde door beter chippen en putten en ik ben snel terug in de top-50 van de wereld. Dat is het doel. En toernooien winnen natuurlijk.
De eerste kans daarop is het Spaans Open, van 14 t/m 17 april op Valderrama in Zuid-Spanje. Komende week ga ik al naar Spanje, naar PGA Catalunya, om in goede omstandigheden te trainen met Phil. Ik zal dus heel goed voorbereid aan het Spaans Open beginnen. Valderrama ken ik goed. Ik ben er in 2010 in wat toen de Andalucia Valderrama Masters heette al een keer vijfde geworden. Hopelijk kan ik deze keer nog een paar plekken hoger eindigen.
Helaas geen slottoernooi voor mij in Dubai na een seizoen waarin ik vaak wel twee of drie goede ronden in een toernooi heb gespeeld, maar slechts heel zelden vier.
In het Frans Open was geen onderdeel van mijn spel echt goed en op een lastige baan ga je dan ruim de cut missen.
Het Iers Open en vooral het BMW PGA Championship, twee grote toernooien, hebben niet gebracht waar ik op hoopte.