20 december 2018
20 december 2018
Omdat ik dit jaar veel toernooien heb moeten missen ben ik op de wereldranglijst afgezakt naar een plek buiten de top-100. Het eerste doel is natuurlijk heel snel terug in de top-100 en dan door richting de top-50, dan speel je sowieso alle majors en de World Golf Championships. Ik heb op plek 28 gestaan, dus ik weet wat er mogelijk is.
Ik train deze winterweken vooral veel fysiek. Uit een 3D test kwam naar voren dat mijn linker bilspier te weinig actief is, waardoor mijn houding in de set-up niet optimaal is. Dat behoeft dus wat extra aandacht, maar het gaat om details. Dat geldt ook voor het werk aan mijn swing. In 2013 had ik een heel goed jaar met twee toernooioverwinningen en was mijn swing top. De videobeelden die mijn coach Phil Allen en ik hebben van die 2013-swing is onze bleuprint, daar werken we altijd naar toe. Ook dan gaat het dus om details, want mijn swing wijkt nooit heel erg van die bleuprint af. Ik heb een technisch vrij eenvoudige en makkelijk te herhalen swing. Ik draai met mijn grote spieren, ben daardoor niet erg afhankelijk van timing om de bal goed te slaan. Het voordeel is dat ik niet uren ballen hoef te slaan op de range om mijn swing te onderhouden. Ik sla de bal niet zo ver als sommige andere spelers, maar ik raak wel heel veel fairways en greens.
Helaas geen slottoernooi voor mij in Dubai na een seizoen waarin ik vaak wel twee of drie goede ronden in een toernooi heb gespeeld, maar slechts heel zelden vier.
In het Frans Open was geen onderdeel van mijn spel echt goed en op een lastige baan ga je dan ruim de cut missen.
Het Iers Open en vooral het BMW PGA Championship, twee grote toernooien, hebben niet gebracht waar ik op hoopte.