Halverwege het Jonsson Workwear Open stond ik met solide spel en een score van -9 in de top-10. Ik speelde goed, net als in de laatste drie toernooien, en dan hoop en denk je in het weekend te kunnen stijgen en wie weet mee te doen om de titel. Dat zat er helaas niet in. Op zaterdag, moving day, bewoog ik op het leaderboard met een ronde 71 (-1) de verkeerde kant op. Op de baan van de The Club at Steyn City moet je vier dagen echt laag gaan om bovenin mee te doen. Zondag nog een keer alles gegeven, maar weer kwam ik niet verder dan een ronde 71. In het weekend een paar matige drives, ijzers niet heel dicht bij de hole gekregen en de putts vielen ook niet. Zondag begon ik nog wel goed, -3 na acht holes, maar daarna een bogey op 9 en een ongelukkige dubbel op de par-5 tiende. Mijn bal eindigde geplugged onder de rand van de fairwaybunker, ik moest in de bunker droppen met een strafslag. Zulke fouten kun je je niet veroorloven en uiteindelijk eindig ik op een teleurstellende 43ste plaats.
Nu vanuit Zuid-Afrika terug naar huis en meer dan voldoende tijd om me goed voor te bereiden op het vervolg van het seizoen. Het eerstvolgende toernooi is het ISPS Handa Championship in Japan en dat begint pas op 20 april. Ik heb dit seizoen negen toernooien gespeeld, alleen in Ras Al Khaimah de cut gemist en twee mooie derde plaatsen behaald in Thailand en India. Dat is zeker niet slecht, maar ik wil natuurlijk altijd meer en beter dus ik ga in Nederland hard aan de slag.
Als je de kans hebt om een toernooi te winnen maar slecht eindigt is dat heel teleurstellend, maar ik heb hoge verwachtingen voor 2025.
Helaas geen slottoernooi voor mij in Dubai na een seizoen waarin ik vaak wel twee of drie goede ronden in een toernooi heb gespeeld, maar slechts heel zelden vier.
In het Frans Open was geen onderdeel van mijn spel echt goed en op een lastige baan ga je dan ruim de cut missen.