Ik heb het BMW International Open besloten met een ronde 71. Daar moest ik heel hard voor werken. Na zeven holes was ik +3, maar met vier birdies wist ik de ronde toch nog onder par te eindigen. Ik word uiteindelijk 61ste, niet een prestatie waar je heel blij van wordt.
Ik merkte vooral in het weekend dat ik mentaal niet scherp was. Het US Open was zwaar, daar betaalde ik nu de tol voor. In het US Open deed ik lang bovenin mee, dat kost extra veel energie. Vervolgens de lange reis naar Duitsland en negen uur tijdsverschil, daar had ik gewoon last van. Als je mentaal niet fit bent is het heel lastig honderd procent gefocust te spelen. Je probeert het bij iedere slag natuurlijk wel, maar het is heel zwaar om zo te spelen. Mijn spel was niet eens zo slecht op die ene shank na van zaterdag, maar het was allemaal lang niet voldoende om in Duitsland bovenin mee te doen.
Even rust
Het is duidelijk nog niet mijn jaar. Viel het dubbeltje in 2014 vaak wel mijn kant op, nu lukt het steeds niet. Toch voel ik dat de topvorm niet ver weg is. In het US Open heb ik drie dagen lang bovenin meegedaan, dat zegt mij genoeg. Ik blijf gewoon heel hard werken, dan moet de ommekeer gaan komen. Maar eerst ga ik een paar dagen achter elkaar geen club aanraken. Dat is er sinds december eigenlijk niet meer van gekomen. Als je wat minder speelt ga je extra trainingsuren maken. Na het toernooi in Zweden wilde ik eigenlijk een paar dagen niets doen, maar ik speelde daar niet goed dus dan ga je toch weer trainen. Dat is logisch, en het moet ook, maar ik heb nu duidelijk even rust nodig. Vooral in mijn hoofd moet ik weer fris worden. Een paar dagen geen golf zal me goed doen, maar daarna ga ik weer hard aan de slag. Vooral met mijn swingcoach Phil Allen wil ik veel uren gaan maken in de voorbereiding op het Schots Open en het Brits Open. In de aanloop naar het US Open hebben we samen lange dagen gemaakt, en ik sloeg de bal in Amerika van tee tot green heel erg goed. Voor mij het bewijs dat het belangrijk voor me is veel met Phil te trainen.
