21 mei 2015
21 mei 2015
Na drie maanden Amerika lag ik vorige week maandag eindelijk weer eens thuis in mijn eigen bed. Dat was fijn, maar de blaasjes in mijn keel en de hoestbuien waren minder prettig. Ik was goed ziek en heb een paar dagen plat gelegen. De dag voor The Players Championship kreeg ik griep. De laatste ronde heb ik echt op mijn tandvlees afgemaakt, ik had totaal geen energie meer. Thuis in Rotterdam ben ik direct naar de dokter gegaan. Ik bleek een of ander virus opgelopen te hebben. Daar stond een dag of tien voor, dus ik vreesde even dat het BMW PGA Championship van deze week in gevaar zou komen. Dat is gelukkig reuze meegevallen. Na een paar dagen in bed was ik al weer redelijk fit. Afgelopen donderdag heb ik op The Dutch zelfs al weer ballen geslagen met mijn swingcoach Phil Allen. Dat ging prima. Wel heb ik de dagen erna rustig aan gedaan, zeker na zo’n ziekte is het belangrijk even rust te pakken. Dinsdagochtend vlieg ik naar Londen voor het BMW PGA Championship. Dinsdagmiddag oefenen, woensdag de Pro-Am, dan moet ik er klaar voor zijn.
Het was heel jammer dat ik tijdens The Players Championship niet fit was. Ik begon juist weer beter te spelen, zeker van tee tot green ging het erg goed. The Players heeft een prijzengeld van tien miljoen dollar. Als je daar hoog eindigt doe je heel erg goede zaken voor de rankings. Nu zat er niet meer in dan een 51ste plaats. Jammer, maar ik kijk toch met een goed gevoel terug op de drie maanden die ik in Amerika heb doorgebracht. Het is een goede keuze geweest om het op die manier te doen. In de eerste maanden van het jaar zijn er weinig grote toernooien op de European Tour en het was voor mij belangrijk om te kijken hoe het me zou bevallen, een paar maanden spelen en wonen in de VS.
Laat ik beginnen met spelen in de VS: dat is top! De banen, de sfeer, de PGA Tour is voor een topgolfer echt geweldig. Ik begon met de Honda Classic, meteen een prima 11de plaats. Daarna is mijn spel weggezakt tot aan het Match Play eigenlijk, toen ging het weer lopen. Ik weet nu voor welke toernooien ik een voorkeur heb om te spelen. De Masters is natuurlijk ieder jaar een hoogtepunt en de World Golf Championship toernooien sla ik natuurlijk ook niet over. Daarnaast vind ik de Honda Classic, de Heritage en The Players toptoernooien op banen die mij goed liggen. Het was belangrijk om al die toernooien een keer gespeeld te hebben. Ik ben op de PGA Tour toch een soort rookie. Alles is nieuw, aan veel dingen moet je wennen. Hoe deel je de week in bijvoorbeeld. In Europa speel ik altijd woensdag Pro-Am. Op de PGA Tour zijn er maandag en woensdag Pro-Am’s . Voor de Pro-Am van woensdag heb ik nog niet genoeg status. Maandag Pro-Am spelen en donderdag pas met het toernooi beginnen is vreemd, je moet je toch anders voorbereiden. Ik miste mijn coaches af en toe ook in Amerika. Ze staan allemaal altijd voor me klaar, zijn ieder moment bereid in het vliegtuig te springen, maar het is toch anders dan wanneer je in Europa iedere maandag thuis bent en even langs kunt bij je coaches. Dat zijn van die dingen die het net even lastiger maken om top te presteren, zeker in zo’n eerste periode in Amerika. Het leven in de VS is ook anders.
Natuurlijk mis ik mijn vriendin Lyan, mijn familie en mijn vrienden. Ik kan heel goed alleen zijn, van heimwee heb ik geen last, maar af en toe mis je natuurlijk gewoon je eigen huis en de mensen om je heen om wie je het meeste geeft. De sfeer op de PGA is ook anders dan op de European Tour. In Europa is het wat gemoedelijker, ga je sneller met een groepje even wat eten. In Amerika is het meer ieder voor zich, minder gezellig vind ik. Even op een terrasje wat drinken is er niet bij. Je moet echt mensen opzoeken. Ik heb vrij veel tijd doorgebracht met Jamie Donaldson, met wie ik het heel goed kan vinden. De sportbeleving in Amerika vind ik wel geweldig. Ik ben naar een basketbalwedstrijd geweest, naar ijshockey, dat zijn leuke dingen.
Het was al met al een mooie en leerzame periode. Deze ervaring is belangrijk voor mijn ontwikkeling, het zal me helpen de volgende stap te kunnen zetten als tourspeler. We gaan dit ook met het hele team evalueren. Op basis daarvan bepalen we hoe we het volgend jaar willen gaan doen. Dit hangt uiteraard ook af van mijn speelrechten op dat moment. Ik mag met mijn huidige status maximaal twaalf toernooien spelen dit jaar van de PGA Tour. Ik heb er nu acht gehad. Het US Open half juni is de volgende. Er wordt nu al veel over dat toernooi gesproken, want de tees schijnen schuin te liggen. Dat zou ik echt heel slecht vinden. Het moet wel golf blijven en geen Mickey Mouse worden.
We zullen zien, eerst deze week het BMW PGA Championship op Wentworth. Het vlaggenschip toernooi van de European Tour en er schijnen meer toeschouwers te komen dan ooit tevoren. Vorig jaar heb ik eigenlijk voor het eerst goed gespeeld op Wentworth. De West Course ligt me ook wel, ik ga er met hoge verwachtingen naar toe. Het Iers Open de week erna sla ik over. Een goede vriend van mij gaat die week trouwen, daar wil ik hoe dan ook bij zijn. Ik heb ook een leven naast het golf. Dan speel ik de Nordea Masters in Zweden en daarna is het dus al weer zomer en tijd voor het US Open. Het seizoen vliegt voorbij. Mijn prestaties zijn nog niet waar ik op had gehoopt, maar dat kan in één week allemaal anders zijn. Bedankt voor alle reacties en jullie support!
Als je de kans hebt om een toernooi te winnen maar slecht eindigt is dat heel teleurstellend, maar ik heb hoge verwachtingen voor 2025.
Helaas geen slottoernooi voor mij in Dubai na een seizoen waarin ik vaak wel twee of drie goede ronden in een toernooi heb gespeeld, maar slechts heel zelden vier.
In het Frans Open was geen onderdeel van mijn spel echt goed en op een lastige baan ga je dan ruim de cut missen.