Na afloop van The Players wilde ik eerlijk gezegd maar een ding: zo snel mogelijk terug naar Nederland. Na de griep eerder in de week was ik de laatste ronde fysiek helemaal op. Ik ben blijven knokken, maar er zat gewoon niet meer in dan die ronde 75. Ik begon nog wel aardig maar op een gegeven moment ging ik te veel fairways missen en dan ga je op TPC Sawgrass bogeys maken. De drie maanden Amerika zetten er nu op. De resultaten waren niet waar ik op had gehoopt. Ik heb op de Honda Classic na niet een keer vier goede ronden echter elkaar gespeeld, het was gewoon niet constant genoeg. Het waren wel drie heel leerzame maanden. Spelen en wonen in Amerika is toch heel erg wennen. De toernooien van de PGA Tour zijn prachtig, maar voor mij is spelen in Europa een stuk makkelijker. In Europa kan ik als mijn swing niet goed voelt maandag voor het volgende toernooi even snel naar mijn coach Phil Allen. In Amerika gaat dat natuurlijk niet, mijn coaches hebben ook hun eigen agenda. als ik een volgende keer voor langere tijd naar Amerika ga, moeten we goed kijken hoe we alles gaan plannen. Ik kijk er nu erg naar uit om mijn vriendin, mijn ouders en mijn vrienden weer te zien. Ik moet fysiek weer in orde komen en speel dan het BMW PGA Championship en daarna de Nordea Masters. Dan is het al weer tijd voor de volgende major, het US Open.
