Gisteren stapte ik vol vertrouwen de eerste tee op van de Kennemer. Vandaag was het vertrouwen er ook wel, maar ik was op de een of andere manier heel onrustig op de eerste paar holes. Ik begon met een bogey op hole 1 na een slechte drive en heel lang was het zoeken naar mijn swing. De eerste negen holes ging ik door in gelijk par, niet heel goed maar ook niet heel slecht. Daarna ging ik echt een paar keer in de fout. De 3-putt voor de bogey op hole 10 was onnodig en op hole 11 sloeg ik een slechte ijzer en kon ik geen chip-putt maken. Toen ik ook op hole 13 bogey maakte en ik terug was gevallen naar -4 moest er iets gebeuren. Gelukkig vond ik op hole 14 de fout in mijn swing. Mijn release was te laat, daarom sloeg ik veel ballen naar rechts. Toen ik dat had opgelost ging het meteen beter.
Mijn tweede slag op hole 14 stopte 25 centimeter van de hole, dat was lekker. Op hole 15, de par-3 omhoog, maakte ik een putt van een meter of vier voor birdie om weer terug te gaan naar -6. Ik maak parren op 16 en 17 en ik dacht zeker birdie te maken op 18. Mijn putt was perfect, ik zag de bal in de hole gaan maar helaas ging hij met een 360 graden rondje toch uit de hole. Dat was balen. Ik sta met -6 op de 19de plaats, zes slagen van leider Kjeldsen. Niet waar ik op hoopte, maar ik ben nog lang niet kansloos. Ik moet wel een heel goed weekend draaien. Hopelijk voel ik me morgen weer net als donderdag, maar vooraf weet je dat nooit.
Een journalist vroeg me tijdens de persconferentie hoe dat nou kan, de ene dag 63 en de andere dag heel moeizaam 71. Tsja, als ik het antwoord op die vraag wist dan maakte ik iedere ronde 63. De ene dag is de andere niet, zo simpel is het. Dat is nu eenmaal golf. Hopelijk wordt het zaterdag weer een mooie dag met een lage score want die heb ik nu wel nodig.
