Ik kwam stomend van de baan af na een drie-putt bogey op de laatste en een getekende kaart voor 71 (-1). Het verhaal van de dag was dat ik weer veel kansen heb gecreëerd en veel goede ballen heb geslagen, maar ik hole de laatste weken gewoon net te weinig putts. Ik praat dan over 1 a 2 putts per ronde, en dat is over een week genomen een wereld van verschil.
Op mijn 1ste hole, de 10de van Emirates Golf Club, mis ik van drie meter voor birdie en op de par-5 13de mis ik ook van twee meter. Daarna begon het gelukkig wat beter te lopen. Na een birdie op de par-3 15de maak ik op 18 een mooie up-and-down van achter de green voor birdie. Op mijn elfde hole maak ik nog een birdie, maar vervolgens liep het niet meer en mis ik op 3, 4 en 5 birdie-putts. Op de 6de sla ik mijn driver rechts, eigenlijk op de enige plek waar je niet kan liggen. Ik moest opleggen op 80 meter en van daaruit maak ik geen up-and-down voor par. Op 8 mis ik een putt van vier meter en op 9 maak ik die drie-putt voor bogey.
Met -2 of -3 was ik tevreden van de baan af gelopen, maar nu kwam de stoom uit mijn oren. Het is lastig op de greens met de grain, maar daar heeft iedereen last van en is dus geen excuus. Het vertrouwen op de greens is er gewoon even niet. Dat is teleurstellend als je van tee tot green goed aan het spelen bent. Dat is het frustrerende aan golf: je bent eigenlijk heel dichtbij, maar voor je gevoel ben je tegelijkertijd heel ver weg. Ik werk er hard aan op de oefengreen, maar uiteindelijk bouw je het meest aan je vertrouwen op de baan, en dus is het een kwestie van geduldig blijven.
Leaderboard. Voor meer informatie over het toernooi, ga naar GOLF.NL.
