Vertrouwen in goed seizoenslot
Vertrouwen in goed seizoenslot
Zondag ben ik veertigste geworden in het Alfred Dunhill Links Championship in Schotland. Geen topresultaat, maar er waren veel positieve dingen. Op de greens was het een stuk beter dan de afgelopen periode. Ik heb een andere putter genomen en ook heb ik mijn grip veranderd. Ik putt nu met mijn linkerhand onder en dat voelde heel goed. Met rechts onder werd mijn rechterhand te dominant, zoals ik nu putt schakel ik die rechterhand als het ware uit. Ik heb jarenlang met links onder geputt, van mijn dertiende tot pakweg mijn 21ste, daardoor was de overstap nu niet zo heel groot. Toch is het altijd afwachten of een verandering goed uitpakt, en daarom was het fijn dat ik meteen weer wat midrange putts wist te holen, putts van een meter of twee tot vijf, zes meter. Dat was ook het probleem op het KLM Open, van die afstand kreeg ik niets in de hole en dan wordt winnen bijna onmogelijk. De statistieken laten ook zien dat ik ten opzichte van de concurrentie vooral slagen verlies met putts van die afstand.
In de laatste ronde van de Dunhill op de Old Course maakte ik zeven birdies, dat kan in principe alleen als je een paar van zulke middellange putts weet te holen, want zeven ballen dood bij de hole slaan in een ronde is lastig. Helaas maakte ik een triple-bogey op hole 17, de beroemde en beruchte road hole. Met harde wind van links sloeg ik een mindere bal die rechts net out-of-bounds eindigde. Dat was zonde, maar mijn spel in Schotland geeft me hoe dan ook veel vertrouwen voor de laatste fase van het seizoen.
Deze week speel ik niet, daarna nog zes toernooien en dan is het seizoen voor mij voorbij. Volgende week speel ik het Italiaans Open, dan het Frans Open en een week later hopelijk niet de Portugal Masters. Begrijp me niet verkeerd, de Portugal Masters is een heel leuk toernooi, maar liever sla ik het over en speel ik een week later in het HSBC Champions in Shanghai, een World Golf Championship. Om dat grote toernooi te kunnen spelen moet ik na het Frans Open in de top-30 van de Race to Dubai staan. Ik ben nu 28ste, dus ik reken erop dat ik in China ga spelen. Van China vlieg ik dan naar Turkije, vervolgens Zuid-Afrika en dan natuurlijk het slottoernooi in Dubai. Dat wordt trouwens een kleine mijlpaal, want ik speel het World Tour Championship in Dubai voor het tiende jaar op rij.
Dat is pas eind november, komende week eerst het Italiaans Open op Olgiata GC bij Rome. Ik ken de baan niet, maar ik hoor dat het een heel goede parkbaan is. Zulke banen liggen me doorgaans goed dus ik reken op een mooi resultaat.
Lees meer over het toernooi op GOLF.NL
Helaas geen slottoernooi voor mij in Dubai na een seizoen waarin ik vaak wel twee of drie goede ronden in een toernooi heb gespeeld, maar slechts heel zelden vier.
In het Frans Open was geen onderdeel van mijn spel echt goed en op een lastige baan ga je dan ruim de cut missen.
Het Iers Open en vooral het BMW PGA Championship, twee grote toernooien, hebben niet gebracht waar ik op hoopte.