22 januari 2020
22 januari 2020
De laatste twee jaar heb ik de cut gemist in de Omega Dubai Desert Classic. Ik zoek niet snel excuses, maar het hielp niet echt dat ik in 2018 in de toernooiweek drie keer naar de tandarts moest voor een wortelkanaalbehandeling. Vorig jaar was ik tijdens het toernooi een dag ziek en en ik had die week ook last van mijn rug en mijn nek. Gelukkig ben ik nu in alle opzichten topfit en mijn spel voelt ook goed. Vorige week in Abu Dhabi gingen mijn ijzers in het weekend wat naar links. Ik heb de grippositie van mijn linkerhand daarom iets veranderd waardoor ik nu minder rotatie krijg van het clubface door de bal. Het gaat dan echt om details, maar het voelde wel meteen weer heel goed. In de oefenronde sloeg ik heel goede ijzers en vandaag in de pro-am voelde mijn swing ook prima.
We spelen deze week natuurlijk weer op de Majlis Course van de Emirates Golf Club. Ik heb een beetje een haat-liefde verhouding met die baan. Ik vind het een heel mooie en goede baan maar Abu Dhabi van vorige week ligt mij doorgaans beter. Hier in Dubai is op veel holes de ideale balvlucht een draw en soms moet je zelfs kleine hooks slaan van de tee. Uiteraard kan ik prima een draw slaan, maar mijn natuurlijke slag is een fade, daar voel ik me het meest comfortabel bij. Ook zie ik de lijnen op de greens hier vaak niet zo goed. Geen idee hoe dat komt, maar dat heb je soms gewoon op een baan. Dat wil allemaal niet zeggen dat ik hier niet prima kan presteren, want ik 2016 werd ik achtste in dit toernooi. De set-up van de baan is heel goed deze week. De fairways zijn vrij smal gemaaid, de rough is aan de hoge kant en de greens zijn lekker firm, je krijgt weinig stop op de bal. Een heel goede test dus en ik ben benieuwd wat de winnende score gaat zijn zondag.
Natuurlijk hoop ik zondagmiddag mee te doen om de titel, maar eerst de cut halen, daar begint het altijd weer mee. Ik begin de eerste ronde donderdag op hole 10, een par-5, en sla af om 07:30 lokale tijd.
Helaas geen slottoernooi voor mij in Dubai na een seizoen waarin ik vaak wel twee of drie goede ronden in een toernooi heb gespeeld, maar slechts heel zelden vier.
In het Frans Open was geen onderdeel van mijn spel echt goed en op een lastige baan ga je dan ruim de cut missen.
Het Iers Open en vooral het BMW PGA Championship, twee grote toernooien, hebben niet gebracht waar ik op hoopte.