Het seizoen beginnen in Dubai is altijd prettig. Het weer is er natuurlijk geweldig in deze tijd van het jaar, ideale omstandigheden om te trainen en te spelen. In de Dubai Invitational speelde ik goed van tee tot maar op de greens liet ik veel kansen onbenut. Een veertiende plaats in het eerste toernooi van het jaar was hoe dan ook een prima resultaat.
Afgelopen week in de Dubai Desert Classic was het min of meer hetzelfde verhaal. Vooral de eerste drie dagen kreeg ik de putts van een meter of drie, vier er steeds net niet in. En putts van die afstand moet je wel maken om echt laag te kunnen gaan. De laatste negen holes zondag speelde ik heel sterk en toen wist ik wel putts te holen. Vooral met birdies op 11 en 15, twee lastige par-3 holes deed ik goede zaken. Op zondag was het lastig scoren op de harde greens en met een ronde 68 steeg ik dertig plekken naar de gedeelde 21steplaats. In een Rolex Series toernooi geen slecht resultaat, vooral ook omdat de baan van de Emirates GC mij niet echt ligt.
Nu een week thuis, lekker veel tijd doorbrengen met mijn zoon Dex en natuurlijk ook gewoon hard trainen. Ik zal vooral aandacht besteden aan het putten want dat was in de laatste periode van het vorige seizoen ook al niet best. Ik ga sowieso langs bij mijn putt-coach Rob Mouwen, ik heb het gevoel dat er echt iets anders moet maar misschien blijkt het allemaal erg mee te vallen en gaat het om kleine dingen. Volgende week in ieder geval weer terug op Tour voor het Bahrain Championship.
Als je de kans hebt om een toernooi te winnen maar slecht eindigt is dat heel teleurstellend, maar ik heb hoge verwachtingen voor 2025.
Helaas geen slottoernooi voor mij in Dubai na een seizoen waarin ik vaak wel twee of drie goede ronden in een toernooi heb gespeeld, maar slechts heel zelden vier.
In het Frans Open was geen onderdeel van mijn spel echt goed en op een lastige baan ga je dan ruim de cut missen.